Özlediklerimiz... Hayatımızın her döneminde bir şeyleri özlemekle geçiyor ömrümüz. Kimi zaman özlemimiz sığmıyor içimize, haykırmak istiyoruz veya koşar adım yaklaşmak hasret duyduklarımıza.
    Özlemek beraberinde hüznü de getiriyor bir arkadaşı gibi. Eski zamanlara dönüp sayfalar birer birer geri çevriliyor, "keşke" diyoruz, "keşke şimdi burada olsa", "keşke şimdi orada olsam" veya.

    İnsanoğlunun özünde var acı çekmek. Belki biraz da seviyoruz o acıyı inceden inceden. Çünkü hasretin ardından gelen kavuşmalar daha büyük mutluluklar getiriyor bize. Mesela aylardır sevdiğini görmeyen bir sevgili daha büyük bir sevgiyle sarılıyor sevdiğinin boynuna. İşten gelen annesinin gözlerine daha bir boncuk boncuk bakıyor minik yavrular. Okulu özleyen öğrenciler, ilk ders pür dikkat dinliyor öğretmenini tek bir anı bile kaçırmamaya gayret ederek. Deniz kokusunu özlediğimizde derin derin çekiyoruz içimize maviliklerle tekrar buluşunca. Sanki tüm o hüznü silip atmak istercesine acısını çıkartıyoruz özlemlerin, kavuşma anlarında...
     Bir de özlemenin güzelliği var ki, bunu çok az insan görebiliyor hayatta. Bizler sadece güzel şeyleri özlüyoruz aslında. Mesela "hayatımın en berbat günüydü" dediğimiz günleri değil, güzel anılarla dolu olanları özleriz. Veya bizi mutlu eden insanları, yapmaktan keyif aldığımız şeyleri... Ve özlediğimiz ne kadar çok şey varsa, bu bize o kadar güzel bir hayat sürdüğümüzü gösterir aslında. Yani yaşadığımız her özlem, vakti zamanında mutluluk hanemize eklediklerimizden gelir. Özlemimiz ne kadar çoksa, sahip olduklarımız da o kadar çoktur. Belki şu an elimizden alınmıştır, belki tekrar geri gelmeyecektir. ama bizi ömrümüzün bir döneminde iyi hissettirmiştir. O yüzden özlem kapınızı çaldığında, yanındaki arkadaşı hüznü kapı dışarı edin, almayın zihninize. Onun yerine özleminizle birlikte eski güzel günleri yansıtın ekrana bir film gibi, onu izleyin.
    Sevdiklerimizden, pek çok şeyden ayrı kaldığımız şu günlerde biliyorum ki özlem hepimizin yanı başında oturuyor. Bir çay da ona dolduruyoruz sevdiklerimizle keyifli sohbetler ettiğimiz akşamları düşünürken. Geleceğe dair planlar kuruyoruz ve hepsi "her şey normale dönünce" ile başlıyor...
    Her şey ne zaman normale dönecek bilmiyorum ama bu duyguları sadece sizin yaşamadığınızdan eminim. O yüzden yanınızdaki özlem çayını yudumlarken kalkın bir bardak da "şükür" için doldurun. Tüm o özledikleriniz sizin hayatınızdaydı ve her biri size bir şeyler kattı.
   Kim bilir belki bir sabah her şey birdenbire normale dönüverir, özlediğimiz ne varsa kavuşuruz her birine :)
    Sevgilerimle...